Zbigniew Wodecki - Lubię wracać tam gdzie byłem

Opis: Co dzień nas gna
w nowe strony zadyszany czas,
sto dat, sto spraw
wciąga nas, gna nas.

I moje dni
wszechobecny pośpiech, czasu znak,
naznaczył mi –
może przez to tak…

Lubię,
lubię wracać tam, gdzie byłem już,
pod ten balkon pełen pnących róż,
na uliczki te znajome tak,
do znajomych drzwi
pukać, myśląc, czy,
czy nie stanie w nich czasami
ta dziewczyna z warkoczami.

Lubię wracać w strony, które znam,
po wspomnienia zostawione tam,
by się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich
choćby nikły cień
pierwszych serca drżeń,
kilka nut i kilka wierszy
z czasów, gdy kochałaś pierwszy raz.

I ty nie raz
w samym środku zdyszanego dnia
oglądasz się
tak jak ja, jak ja.

Oglądasz się,
tam gdzie miłość zostawiłaś swą,
ty jedna mnie
umiesz pojąć, bo…

Lubisz,
lubisz wracać tam, gdzie byłaś już,
pod ten balkon pełen pnących róż,
na uliczki te znajome tak,
do znajomych drzwi
pukać, myśląc, czy,
czy nie stanie w nich czasami
tamten chłopak ze skrzypcami.

Lubisz wracać w strony, które znasz,
do mej twarzy zbliżyć twoją twarz,
by się przejrzeć w niej, odnaleźć w niej
choćby nikły cień
pierwszych serca drżeń,
kilka nut i kilka wierszy
z czasów, gdy kochałaś pierwszy raz.

Co dzień nas gna
w nowe strony zadyszany czas,
sto dat, sto spraw
wciąga nas, gna nas.

Obejrzyj się… (x2)

Opis: Each day we re rushed
by breathless time to new places
hundreds of dates, hundreds of matters
drag us in, rush us

And my days
by omnipresent rush, a sign of time
have been marked
maybe this is why so much...

I like
I like coming back where I ve already been
under this balcony full of rambling roses
to the streets I know so well
To knock on the familiar door
thinking whether
whether at the door somehow
will stand that girl with plaits

I like coming back to places I know
for the memories I have left there
to take a look in them, to find in them
at least a faint shadow
of the heart being touched for the first time,
a few notes and a few poems
from times when you loved for the first time

And you not once
Right in the middle of the breathless day
Look back
Like I do, like me

You look back
where you had left your love
You are the only one who gets me because...

You like
You like coming back where you ve already been
under this balcony full of rambling roses
to the streets you know so well
To knock on the familiar door
thinking whether
whether at the door somehow
will stand that boy with violin

You like coming back to places you know
Bringing your face close to mine
to take a look in it, to find in it
at least a faint shadow
of the heart being touched for the first time,
a few notes and a few poems
from times when you loved for the first time

Each day we re rushed
by breathless time to new places
hundreds of dates, hundreds of matters
drag us in, rush us

Turn around